Thuis en reizen: waarom je de een niet kunt waarderen zonder de ander

Ik dacht vroeger dat “thuis” een vies woord was. Daarbuiten — op de weg — gebeurde het leven, vol spannende avonturen, fascinerende mensen en eindeloze mogelijkheden. Geen sombere woon-werkverkeer, 30 minuten lunchtijd, geestdodende vergaderingen of eindeloze to-do lijsten die in een gehaast weekend werden gepropt.

Waarom zou iemand thuis willen zijn, de plek waar routine je wil om te bestaan leek uit te putten? Het verwonderde me.

Mijn eerste reis naar het buitenland — een vakantie naar Costa Rica — deed me verliefd worden op reizen. Om al de bovengenoemde redenen realiseerde ik me waarom “vakanties” zo geromantiseerd werden in de werkcultuur. Er was een vrijheid die in schril contrast stond tot de dagelijkse corporale sleur.

Dus, toen ik eindelijk mijn baan opzei, begon ik aan een avontuur om alles te ervaren wat de wereld te bieden had, zolang ik maar mijn geld kon laten meegaan.

Ik bedoel, wie kan er ooit moe worden van leven op de weg?

Nou, ik.

Uiteindelijk raakte ik moe van het leven als fulltime nomade. Ik verlangde naar een stabiele groep vrienden, regelmatige workouts, een bar die mijn naam kende, een keuken om in te koken, en mijn eigen bed.

Plotseling realiseerde ik me dat “thuis” geen vies woord was. Het voelde alleen zo voor een jonge, rusteloze ziel voor wie volwassenheid een eeuwigheid verwijderd leek.

Ik had begrepen wat iemand die net begint met romantische ideeën over reizen niet kan begrijpen: Je kunt opbranden. Tijdens mijn eerste reis naar het buitenland, na 18 maanden, kwam ik tegen een muur en besloot ik mijn reis in te korten. Jaren later, in 2013, besloot ik dat het leven van een nomade niet meer het leven voor mij was en besloot ik te stoppen met fulltime reizen.

Het was tijd om volwassen te worden, zei ik. Tijd om te blijven en verder te gaan van nomade naar… wat er ook maar volgende kwam.

Maar de aantrekkingskracht van de weg — en de business van werken in de reiswereld — trok me constant terug.

Na verloop van tijd leefde ik tussen twee werelden: één waarin ik reisde, verlangend naar huis, en een andere waarin ik thuis was, verlangend om weer op pad te gaan.

Er waren momenten waarop ik verlangde naar een kloon zodat ik in beide zou kunnen leven en mijn dubbele verlangens zou kunnen bevredigen.

Immers, je kunt — en zou niet moeten — voor altijd alleen in één leven.

Want reizen en thuis zijn complementaire krachten, yin en yang. Zonder de een kun je de ander niet waarderen.

Alle reizigers komen op een muur, dat moment waarop ze om zich heen kijken en zeggen: “Ik ben klaar om op één plek te blijven.” Wanneer en waarom dat gebeurt is het resultaat van veel factoren, maar ik heb nog niemand ontmoet die die ervaring niet heeft. Toen ik in mijn twintig was begon met reizen, duurde het jaren voordat ik dat voelde. Maar nu, een paar decennia ouder, gebeurt het al na een maand.

Om het leven aan te kunnen, creëert de hersenen mentale shortcuts om informatie te verwerken. Daarom rijden we elke dag dezelfde route naar het werk — het is gewoon gemakkelijker, en daarom heb je het gevoel dat “je het in je slaap kunt doen.” Want als je hersenen elke dag een nieuwe route naar het werk moesten uitzoeken, zouden ze zichzelf moe maken. Deze routines laten ons veel van het leven op autopilot zetten, zodat we energie hebben voor werk, mensen, emoties, gedachten, enzovoort.

Maar wanneer je reist, leer je elke dag levensvaardigheden opnieuw. Je hebt geen mentale shortcuts. Het kost veel mentale energie om elke dag je weg in de wereld opnieuw te vinden, om je tas opnieuw in te pakken, afscheid te nemen van de persoon die je gisteren hebt ontmoet, en weer op pad te gaan en te proberen onbekende landen, talen en mensen te navigeren alsof je dat nog nooit eerder hebt gedaan.

Het maakt je moe.

Waar een vakantie een tijdelijke onderbreking van het leven is, is langetermijnreizen anders. Wanneer je lange tijd reist (of vaak onderweg bent), is er geen pauze. Je probeert constant dingen uit te zoeken en breekt ook constant je routine. Je reisbatterij raakt leeg.

Toch moet, net zoals de reisbatterij moet worden opgeladen, ook onze “thuis” batterij dat doen.

Hoewel sommige mensen hun hele leven dezelfde routine kunnen volgen, kunnen de meeste van ons dat niet. We vinden het saai. We hebben een pauze nodig. Na een tijdje op één plek verlangen we ernaar om de monotonie van onze dagelijkse routine te doorbreken. Werk, woon-werkverkeer, boodschappen… dag in, dag uit, als mieren die maar doorgaan.

Dus gaan we weer reizen. We hebben een avontuur, ontmoeten nieuwe mensen, proberen nieuw voedsel en hebben nieuwe ervaringen. Misschien leren we, groeien we, en breiden we uit wie we als persoon zijn. Misschien zijn we een week of twee weg of nemen we een maand vrij. Of we beginnen op afstand te werken en zijn maanden weg. Maar uiteindelijk raakt onze batterij leeg: we worden moe, en dan gaan we weer naar huis.

En de cyclus herhaalt zich.

Ouder worden heeft me doen geloven dat we nooit volledig thuis of reizen kunnen waarderen zonder de ander. Mijn eerste jaren op de weg zouden nooit zo geweldig zijn geweest als ik niet had geprobeerd te ontsnappen aan een kwart eeuw routine. Evenzo zou mijn bed nooit zo goed hebben aangevoeld als ik niet zoveel jaren onderweg was geweest, kamers had veranderd en onregelmatig sliep. Evenmin zou ik de verlichting hebben genoten die routine brengt als ik niet zoveel dagen had geprobeerd om de stress van de wereld zo lang te navigeren.

De vreugde van de een wordt versterkt door de ander.

Reizen en thuis zijn twee zijden van dezelfde munt. Ik waardeer elk nu meer dan toen ik jonger was, omdat ik beide op mijn eigen voorwaarden kan ervaren. Ik probeer niet meer van de een of de ander weg te lopen of naar een extremiteit te gaan. Ik volg gewoon hun eb en vloed en laat de batterij van het leven dicteren wanneer de een of de ander gebeurt.

En ik denk dat dat een wijsheid is die alleen met de leeftijd — en ervaring — komt.

Hoe de wereld te bereizen voor $75 per dag

Mijn New York Times bestsellende boek over reizen leert je hoe je de kunst van het reizen kunt beheersen, zodat je geld kunt besparen, altijd aanbiedingen kunt vinden en een diepere reiservaring kunt hebben. Het is je A tot Z-planninggids die de BBC de “bijbel voor budgetreizigers” noemde.

Klik hier om meer te leren en vandaag nog te beginnen met lezen!

Het bericht Thuis en Reizen: Waarom je de een niet kunt waarderen zonder de ander verscheen eerst op Nomadic Matt’s Reiswebsite.